Επιμέλεια:πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Αθανασίου.
Πώς καθιερώθηκε η εορτή.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Γ.Φίλια»Τὰ αἴτια καὶ οι χρονικοὶ παράμετροι τοῦ ἡμερολογιακοῦ καθορισμοῦ εἶναι ἀδύνατον νὰ διερευνηθοῦν πλήρως. Θὰ ἀναμείνουμε, μᾶλλον, τὰ δεδομένα καθορισμοῦ τῆς ἑορτῆς τοῦ Γενεσίου τῆς Θεοτόκου (8 Σεπτεμβρίου), ἐκ τῆς ὁποίας προφανῶς καθορίστηκε ἡ κατὰ ἐννέα μῆνες ἐνωρίτερον (περίοδος κυήσεως) ἡμερομηνία τῆς 9ης Δεκεμβρίου. Οἱ πρῶτες μαρτυρίες τελέσεως τῆς ἑορτῆς τῆς Συλλήψεως ἀνάγονται στὰ τέλη τοῦ 7ου- ἀρχὲς τοῦ 8ου αἰ.. Ἔκτοτε, ἡ ἑορτὴ διαδόθηκε εὐρύτατα, μὲ ἀποκορύφωμα τὸ 12ο αἰ., ὅταν ἐπὶ αὐτοκράτορος Μανουὴλ Κομνηνοῦ ἔλαβε ἐπίσημο κρατικὸ χαρακτήρα.
Ποιοί Εκκλησιαστικοί συγγραφείς ασχολήθηκαν με την εορτή.
Τὸ ἀρχαιότερο ἐγκώμιο τῆς ἑορτῆς εἶναι «ὁ Λόγος εἰς τὴν Σύλληψιν τῆς Ἁγίας Ἄννης» τοῦ Ἰωάννου μοναχοῦ καὶ πρεσβυτέρου Εὐβοίας (8ος αἰ.)(. Στὸ κείμενο αὐτὸ ἐξιστοροῦνται τὰ σχετικὰ μὲ τὴν ἀτεκνία τοῦ Ἰωακεὶμ καὶ τῆς Ἄννας, μὲ τὴν ἀπόρριψη τῶν δύο ἀπὸ τὸ θρησκευτικὸ περιβάλλον τους λόγῳ τῆς ἀτεκνίας τους, μὲ τὴ θερμὴ προσευχὴ τοῦ καθενὸς σὲ διαφορετικὸ τόπο, καθὼς καὶ μὲ τὴν πληροφόρηση τοῦ Θεοῦ ὅτι ἡ προσευχή τους εἰσακούστηκε. Ἡ ἐγκωμιαστικὴ Ὁμιλία ὁλοκληρώνεται μὲ τὴν ἐπισήμανση τοῦ Πρωτευαγγελίου τοῦ Ἰακώβου, ὅτι μετὰ τὴν ἐξαγγελία τοῦ Θεοῦ ἡ Ἄννα συνέλαβε τη Θεοτόκο διὰ τῆς φυσιολογικῆς βιολογικῆς ὁδοῦ.
Παρόμοιες πληροφορίες παρέχει στοὺς Λόγους του περὶ τῆς ἑορτῆς τῆς Συλλήψεως ὁ Γεώργιος Νικομηδείας (†860), καθὼς καὶ ὁ Ἰάκωβος Μοναχὸς (†1099). Τὰ γεγονότα περὶ τῆς Συλλήψεως τῆς Θεοτόκου ἐμπλουτίζει ὁ μοναχὸς Ἐπιφάνιος (†1015), ὁ ὁποῖος ὅμως παραθέτει ἐλεγχόμενες πληροφορίες (ὅπως τὰ σχετικὰ μὲ τὴν ὀνοματοδοσία τῆς Θεοτόκου κατὰ τὴν ἐξαγγελία τῆς Συλλήψεως).
Ὁ Εὐθύμιος Κωνσταντινουπόλεως (†917) ἀποκαλεῖ τὴν ἑορτὴ τῆς Συλλήψεως ὡς «πρώτη ἀπ᾿ὅλες τὶς ὑπόλοιπες», ὡς «πρόξενο τῆς σωτηρίας» μας καὶ ὡς «πάταξη» τοῦ «ὄφεως», ὑπὸ τὴν ἔννοια τῆς ἀναιρέσεως τῶν ἐπιπτώσεων τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος. Ὁ ἴδιος ἀναφέρεται στὸν ἐπὶ τῆς ἐποχῆς του ἑορτασμὸ τῆς Συλλήψεως, μαρτυρώντας περὶ «χαριστηρίων φωνῶν» οἱ ὁποῖες προέρχονται ἀπὸ «κατώδυνες καὶ πνευματοφόρες ψυχὲς».
Εορτολογικό περιεχόμενο της εορτής-Συναξάριο.
Σύμφωνα με το προαιώνιο σχέδιο του Θεού, ο οποίος επιθυμούσε να ετοιμάσει ένα πάναγνο κατοικητήριο για να κατασκηνώσει μαζί με τους ανθρώπους, δεν επετράπη στον Ιωακείμ και την Άννα να αποκτήσουν απογόνους. Και οι δύο είχαν φθάσει σε προχωρημένη ηλικία και είχαν μείνει στείροι – συμβολίζοντας την ανθρώπινη φύση, στρεβλωμένη και αποξηραμένη από το βάρος της αμαρτίας και του θανάτου -, δεν έπαυσαν ωστόσο να παρακαλούν τον Θεό να τους λυτρώσει από το όνειδος της ατεκνίας. Όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός έστειλε τον Αρχάγγελο Γαβριήλ στον Ιωακείμ που είχε αποσυρθεί σε ένα βουνό και στην Άννα που θρηνούσε την δυστυχία της στον κήπο τους, για να τους αναγγείλει ότι επρόκειτο σύντομα να εκπληρωθούν στο πρόσωπό τους οι πάλαι προφητείες και ότι θα γεννούσαν τέκνο που προοριζόταν να καταστεί η αυθεντική Κιβωτός της καινής Διαθήκης, η θεία Κλίμαξ, η άφλεκτος Βάτος, το αλατόμητον Όρος, ο ζωντανός Ναός όπου θα κατοικούσε ο Λόγος του Θεού <1>. Την ημέρα αυτή, με την σύλληψη της Αγίας Άννης, τερματίζεται η στειρότητα της ανθρώπινης φύσης, που χωρίσθηκε από τον Θεό δια του θανάτου· και με την υπέρ φύσιν τεκνοποίηση αυτής που είχε μείνει στείρα έως την ηλικία κατά την οποία δεν μπορούν πλέον φυσιολογικά να τεκνοποιήσουν οι γυναίκες, ο Θεός ανήγγειλε και επιβεβαίωσε το πλέον υπερφυές θαύμα της ασπόρου συλλήψεως και την αμώμου γεννήσεως του Χριστού από τα σπλάγχνα της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας.
Παρότι εγεννήθη από θεία επέμβαση, η Παναγία προήλθε από σύλληψη μέσω συνευρέσεως ανδρός και γυναικός κατά τους νόμους της ανθρώπινης φύσης μας, της πεπτωκυίας και δέσμιας της φθοράς και του θανάτου μετά το προπατορικό αμάρτημα (βλ. Γέν. 3,16). Σκεύος εκλογής, τίμιος Ναός που προετοίμασε ο Θεός πρό των αιώνων, η Θεοτόκος είναι η πλέον αγνή και τέλεια αντιπρόσωπος της ανθρωπότητας, αλλά δεν βρίσκεται εκτός της κοινής κληρονομίας και των συνεπειών του αμαρτήματος των πρωτοπλάστων. Ακριβώς όπως έπρεπε, για να μας λυτρώσει ο Χριστός από το κράτος του θανάτου δια του εκουσίου Σταυρικού Του θανάτου (βλ. Εβρ. 2,14), να γίνει ο σαρκωθείς Λόγος του Θεού όμοιος με τον άνθρωπο στα πάντα πλην της αμαρτίας, εξίσου απαραίτητο ήταν η Μητέρα Του, στα σπλάγχνα της οποίας ο Λόγος του Θεού ενώθηκε με την ανθρώπινη σάρκα, να είναι σε κάθε τι όμοια με εμάς, υποκείμενη στην φθορά και στον θάνατο, μή τυχόν και θεωρηθεί ότι η Λύτρωση και η Σωτηρία δεν μας αφορούν απολύτως και εξ ολοκλήρου, εμάς του απογόνους του Αδάμ. Η Θεοτόκος εξελέγη μεταξύ των γυναικών όχι τυχαίω τω τρόπω, αλλά γιατί ο Θεός είχε προβλέψει προαιωνίως ότι θα ήταν σε θέση να διαφυλάξει τελείως την αγνότητά της ώστε να Τον δεχθεί μέσα της . Και ενώ συνελήφθη και γεννήθηκε όπως όλοι μας, αξιώθηκε να καταστεί κατά σάρκα Μητέρα του Υιού του Θεού και κατά πνεύμα μητέρα όλων μας. Γλυκύτατη και φιλεύσπλαγχνος, είναι σε θέση να μεσιτεύει υπέρ ημών ενώπιον του Υιού της, ώστε να μας χαρίσει Εκείνος το μέγα έλεος.
Ακριβώς όπως ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι ο καρπός της παρθενίας της, η Υπεραγία Θεοτόκος ήταν καρπός της σωφροσύνης του Ιωακείμ και της Άννας. Ακολουθώντας αυτήν την οδό της αγνότητος και εμείς, μοναχοί και σώφρονες χριστιανοί, κάνουμε να γεννηθεί και να μεγαλώσει μέσα μας ο Σωτήρας Χριστός.
Πηγή: “Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας”, υπό ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου, εκδ. Ίνδικτος (τόμος τέταρτος – Δεκέμβριος, σ. 93-95)-Βιβλίο-Η ΥΠΕΡΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ.
Eικονογραφία
Ο ασπασμός των Θεοπατόρων στην Μονή της Χώρας.
Στην Ορθόδοξη εικονογραφική παράδοση το θέμα της Συλλήψεως της Θεοτόκου παριστάνεται με τον εναγκαλισμό και τον ασπασμό των γονέων της Παρθένου.Η παράσταση προέρχεται από το Πρωτευαγγέλιο ,σύμφωνα με το οποίο η Άννα όταν είδε ερχόμενο τον Ιωακείμ » έδραμε και εκρεμάσθη εις τον τράχηλον αυτού λέγουσα.Νύν οίδα ότι ο Κύριος ο Θεός ηυλόγησέ μερ σφόδρα …και η άτεκνος εν γαστρί λήψομαι.»
Η «άσπιλη σύλληψη» της Θεοτόκου
Το δόγμα αυτό, το όποιο διετύπωσε το 1854 ο Πάπας Πίος ο 9ος, σημαίνει ότι η Παναγία γεννήθηκε άσπιλη, αναμάρτητη, δεν είχε το προπατορικό αμάρτημα, όπως το έχουμε όλοι οι άνθρωποι. Η διδασκαλία αυτή βέβαια περί της ασπίλου συλλήψεως δεν στηρίζεται πουθενά, ούτε στην Αγία Γραφή, ούτε στην διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας και έχει επίσης πολλά τρωτά σημεία.
Ένα τρωτό σημείο αυτής της διδασκαλίας είναι ότι προσβάλλει την μοναδικότητα της γεννήσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Μόνο ο Χριστός γεννήθηκε αναμάρτητος εκ Πνεύματος Αγίου, είναι η μοναδική περίπτωση κατά την οποία δεν μεσολάβησε σάρκα και αίμα. Ο Χριστός μας γεννήθηκε από την Παρθένο Μαρία, άνευ συνάφειας ανδρός. Δεν ήλθε σε σαρκική ένωση η Παναγία με άνδρα. Το Άγιο Πνεύμα επισκίασε την Παναγία και δι’ Αγίου Πνεύματος εγεννήθηκε ο Κύριος μας· ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε εκ Πνεύματος Αγίου από την Παρθένο Μαρία, γι’ αυτό και είναι αναμάρτητος. Η Παναγία όμως δεν γεννήθηκε εκ Πνεύματος Αγίου· γεννήθηκε από γονείς φυσιολογικά, κανονικά, από τον Ιωακείμ και από την Άννα. Προσβάλλει επομένως η διδασκαλία αυτή την μοναδικότητα της γεννήσεως του Χριστού. Η μοναδική γέννηση, η οποία έγινε εκ Πνεύματος Αγίου και είναι γι’ αυτό άσπιλη, είναι η γέννηση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Το δεύτερο στοιχείο για το οποίο αυτή η διδασκαλία δεν είναι ορθή είναι ότι ουσιαστικώς δεν ανεβάζει την Παναγία, την μειώνει, ενώ οι Παπικοί θέλουν να υψώσουν την Παναγία, υπερβολικά μάλιστα.
Ενώ λοιπόν νομίζουν ότι με την άσπιλη σύλληψη υπερυψώνουν την Παναγία, ουσιαστικώς την μειώνουν. Γιατί η Παναγία εξυψώνεται πιο πολύ αν παρουσιασθεί ότι αυτά που κατόρθωσε, αυτή η αγιότης την οποία κατόρθωσε, δεν τα κατόρθωσε γιατί ήταν αναμάρτητη εκ φύσεως, τα κατόρθωσε γιατί ενώ ήταν άνθρωπος σαν εμάς, γεννήθηκε από φυσικούς γονείς, από τον Ιωακείμ και την Άννα, ενώ ήταν άνθρωπος καθόλα φυσιολογικός, είχε αυτήν την δική μας τη φύση, η οποία ρέπει προς την αμαρτία, κατόρθωσε εν τούτοις να καλλιεργήσει τις αρετές με πολλή άσκηση, με προσευχή, με νηστείες με εγκράτεια, με αγνότητα ιδιαιτέρως, και να φθάσει στα ύψη αυτά της αγιότητος, συνεργώντας και κοπιάζοντας η ίδια.
Στην διδασκαλία για την Θεοτόκο υπάρχουν δύο ακρότητες. Η Ορθόδοξος εκκλησία είναι ανάμεσα, ακολουθεί τη χρυσή οδό. Ποιες είναι οι δύο αυτές ακρότητες; Η μια ακρότητα είναι αυτή η όποια υπερεξαίρει την Παναγία, κάνει την Παναγία Θεά, θεοποιεί την Παναγία, είναι η Μαριολατρεία. Διδάσκει ότι η Παναγία είναι Θεός, και αυτή την τάση υπηρετεί η διδασκαλία της Ρωμαϊκής εκκλησίας, της Παπικής εκκλησίας, περί του ότι η Παναγία είναι άσπιλη, την εξισώνει με τον Χριστό, ένα πρόσωπο της Αγίας Τριάδος.
Στο άλλο άκρο είναι ο λεγόμενος Αντιδικομαριανισμός, οι αντίθετοι, οι αντίδικοι της Μαρίας, οι εχθροί της Μαρίας, στην εποχή μας οι Προτεστάντες. Από την μία πλευρά οι παπικοί, οι Ρωμαιοκαθολικοί έχουν την Μαριολατρεία, κάνουν την Θεοτόκο Θεό, και από την άλλη πλευρά στη Δύση και πάλι, στην Ευρώπη, υπάρχει τελείως αντίθετη τάση, των έχθρων της Παναγίας. Ας αναφέρουμε εδώ, αυτό που είπαμε και άλλη φορά, ότι ο πατήρ Θεόκλητος ο Διονυσιάτης σ’ ένα βιβλίο το όποιο έχει γράψει για την Παναγία δημοσιεύει ένα γράμμα του γέροντος του, Αθανασίου του Ιβηρίτη, ο όποιος αναφερόταν σ’ αυτήν την εχθρότητα που έχουν οι Προτεστάντες εναντίον της Παναγίας. Εάν πάτε σ’ έναν ναό προτεσταντικό-ευαγγελικό, υπάρχουν και εδώ στην πόλη μας, γιατί και έδώ υπάρχουν Ευαγγελικοί-Προτεστάντες, δεν θα δείτε πουθενά εικόνες, δεν έχουν καμία τιμή, κανένα σεβασμό προς την Παναγία. Αντίθετα εκφράζονται υποτιμητικά γι’ Αυτήν. Έχοντας λοιπόν κατά νουν ο Γέρων Αθανάσιος ο Ιβηρίτης την ασέβεια προς την Παναγία, εκφράζεται στο γράμμα αυτό πολύ σκληρά για τους Προτεστάντες και τους προτεσταντίζοντες. Δεν διστάζουν οι Άγιοι να χρησιμοποιήσουν σκληρές λέξεις, όταν υβρίζονται άγια πρόσωπα. Για μας αυτό θα φαινότανε βαρύ, τους δήθεν ευγενείς, τους δήθεν προοδευμένους, τους ανθρώπους των σαλονιών. Μπορεί να υβρίζουμε άγιους, αλλά θέλουμε μια εκλεπτυσμένη γλώσσα στις μεταξύ μας σχέσεις. Ανάμεσα λοιπόν στις δύο αυτές τάσεις, από την μια πλευρά της Μαριολατρείας του Παπισμού και της εχθρότητος προς την Παναγία, της μειώσεως της Παναγίας, των Προτεσταντών είναι η δική μας η Ορθόδοξη εκκλησία, η όποια σέβεται και τιμά και υμνεί την Θεοτόκο με τόσους ύμνους, δεν κάνει όμως την Παναγία Θεά. Την τοποθετεί μετά τη Θεότητα “τα δευτερεία της Τριάδος η έχουσα”. Οι ιερείς μνημονεύουμε πρώτα τον Χριστό και μετά την Παναγία.
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑΤΑ 
Posted by Ένα μικρό αφιέρωμα στην εορτή της Συλλήψεως της Αγ.Άννης(με πολλές εικόνες) | Λίθος Φωτος on 4 Ιανουαρίου, 2014 at 3:19 μμ
[…] Ακριβώς όπως ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι ο καρπός της παρθενίας της, η Υπεραγία Θεοτόκος ήταν καρπός της σωφροσύνης του Ιωακείμ και της Άννας. Ακολουθώντας αυτήν την οδό της αγνότητος και εμείς, μοναχοί και σώφρονες χριστιανοί, κάνουμε να γεννηθεί και να μεγαλώσει μέσα μας ο Σωτήρας Χριστός. Πηγή: “Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας”, υπό ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου, εκδ. Ίνδικτος (τόμος τέταρτος – Δεκέμβριος, σ. 93-95)-Βιβλίο-Η ΥΠΕΡΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ. επιμέλεια πρωτ.Δημήτριος Αθανασίου ΠΗΓΗ […]
Posted by eyesoftheallseeing on 22 Δεκεμβρίου, 2014 at 11:19 πμ
Η Γυναίκα Που Είναι Ντυμένη Τον Ήλιο (ΑΕΘΖ Message)
http://www.tlig.org/el/messages/961/
Αγαπημένη Μου, έλα και μάθε: ποιος Με μεγάλυνε περισσότερο; Θα σου πω ποιος Με μεγάλυνε περισσότερο: η Νέα Εύα.. Ναι! Η Γυναίκα που είναι ντυμένη τον ήλιο, με το φεγγάρι κάτω από τα πόδια της και στο κεφάλι της στεφάνι με δώδεκα αστέρια.1 Επειδή Εγώ, που δημιούργησα τον ουρανό, τη γη, τη θάλασσα κι όσα υπάρχουν σ’ αυτά,2 την τοποθέτησα πάνω από όλα αυτά.3 Η Βασίλισσα του Ουρανού βρίσκεται πάντα δίπλα στο Θρόνο του Υψίστου. Όσο απέχει ο ουρανός από τη γη είναι το μεγαλείο του Ονόματός Της, του Ονόματός Της που περιβάλλεται με φως. Όλος ο κόσμος ας γονατίσει μπροστά σε Εκείνη που έχει τον Ιερό Τίτλο:
Μητέρα του Θεού.
Στα παρθενικά της σπλάχνα, Με δόξασε με το να δεχθεί Εμένα, τον Άμωμο Αμνό, προσφέροντας ένα ιερό για το Ιερό. Έλα να ψάλλεις προς τιμήν Της ένα νέο ύμνο. Όλοι οι κάτοικοι της γης ας τιμήσουν την Άμωμη Καρδιά της, το Θυσιαστήριο μέσα στο οποίο συνελήφθην και έγινα Θεάνθρωπος. Κανείς δεν Με δόξασε όπως η Γυναίκα που είναι ντυμένη τον ήλιο. Ναι! είναι τόσο εξαίσια ωραία μέσα στην τέλεια Αγάπη Της που τα νησιά, τα βουνά, οι λόφοι, οι κοιλάδες και οι πηγές, όλα υποκλίνονται στο διάβα Της. Και σήμερα όπως χθες, όταν η Ωραιότερη Αγάπη διαβαίνει τη γη, συνοδευμένη από τους Αγγέλους Μου που δεν παύουν με τα μάτια τους να θαυμάζουν την Θαυμαστή, την Αγιωτέρα των Παρθένων, εκστατικοί μπροστά στο Κάλλος του Αριστουργήματος του Πατέρα Μου, όταν διαβαίνει τη γη, μεσολαβεί στοργικά και αποκρίνεται στις παρακλήσεις σας.
ΟΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΣΑΣ ΑΣ ΦΤΑΣΟΥΝ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
http://www.tlig.org/el/messages/480/
Ελάτε, μετανοήστε… Eξομολογήσου τ’ αμαρτήματά σου, παιδί Μου, μην έρχεσαι να Με δεχθείς ανάξια στη Θεία Κοινωνία. Έλα να Με πιεις, έλα να Με φας και θυμήσου Ποιον δέχεσαι αυτή την Ιερή στιγμή, δέχεσαι Εμένα, δέχεσαι τη Ζωή. Να Με δεχθείς αγνός. Πόθησε διακαώς αυτήν την Αγία στιγμή όσο ποτέ άλλοτε, πόθησε διακαώς να δεχθείς το Θεό σου. Ακόμη και οι άγγελοί Μου σας κοιτούν από τον ουρανό, λαχταρώντας αυτό το Γεύμα, επιθυμώντας να είναι ένας από σας! Αφήστε την καρδιά σας να σκιρτήσει από ευγενή αισθήματα, πέστε Μου: «Ιησού, Εγώ, ο αμαρτωλός, ζητώ να συγχωρηθώ. Δεν είμαι άξιος να Σε δεχθώ, ωστόσο ξέρω ότι αρκεί μια λέξη από Σένα για να θεραπευθώ.» Λέτε συνεχώς αυτά τα λόγια, Μ’ ευχαριστούν, κάνουν Εμένα, το Θεό σας, να σπεύδω κοντά σας, πλημμυρίζουν με συμπόνια την Ιερή Μου Καρδιά!
Φωνάξτε Mου: «Κύριε, ελέησον! Χριστέ, ελέησον! Συγχώρησέ Με τον αμαρτωλό!» Ταπεινωθείτε και θα σας ανυψώσω… Απαρνηθείτε τους εαυτούς σας και θα σας σηκώσω ως Εμένα και θα σας κρύψω στην Ιερή Μου Καρδιά. Σας ζητώ από τώρα και στο εξής να ζείτε με σταθερή πίστη, αγάπη και αγιότητα. Η έκκλησή Μου ας γίνει η αρχή σας για τη χρονιά που έρχεται. Ελάτε, γίνετε ένα υπό το Άγιο Όνομά Μου, όπως Εγώ και ο Πατέρας είμαστε Ένα. Εγώ, ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ευλογώ όλους σας, αφήνοντας το Στεναγμό της Αγάπης Μου πάνω στο μέτωπό σας. Η Αγάπη σας αγαπά.
Μήνυμα της Παναγίας:
Παιδιά του Θεού, ειρήνη σ’ εσάς. Εγώ, η Αγία σας Μητέρα, χρειάζομαι τις προσευχές σας για να πραγματοποιήσω το Σωτήριο Σχέδιο του Θεού, χρειάζομαι προσευχές από την καρδιά, οι προσευχές σας ας φτάσουν στον ουρανό, ας είναι σαν θυμίαμα. Πλημμυρίστε τις καρδιές σας με την Αγάπη του Θεού και χαρείτε, γιατί ένας Σωτήρας γεννήθηκε για τη σωτηρία σας, ένας Σωτήρας πράος στην καρδιά, που κατέβηκε στη γη για να υπηρετήσει και να καλέσει τους καταπονημένους. «Ήρθε ν’ ανοίξει τα μάτια των τυφλών, να ελευθερώσει αιχμαλώτους από τα δεσμά κι αυτούς που ζουν στο σκοτάδι από τη φυλακή» 2. Αγαπημένα Μου παιδιά, είναι ο ίδιος Σωτήρας που σας καλεί σήμερα, είναι ο ίδιος Σωτήρας που σας φωνάζει τον καθένα σας με τ’ όνομά του να επιστρέψετε σ’ Αυτόν. Είναι ο ίδιος Ιησούς που σας υπενθυμίζει τις διδασκαλίες Του. Είναι ο ίδιος Ιησούς, τον οποίο Εγώ, σαν Μητέρα Του, κράτησα στην Αγκαλιά Μου και είχα τυλιγμένο σε σπάργανα, γεννημένο για να σας υπηρετήσει, γεννημένο για να σας λυτρώσει και τώρα είναι ο ίδιος Ιησούς που σας καλεί για τη σωτηρία σας. Είναι ο ίδιος Σωτήρας που σας υπενθυμίζει ότι του ανήκετε όλοι.
Έγινε ορατός με σάρκα και οστά και θυσιάστηκε για σας, παιδιά Μου, για να σας ελευθερώσει. Ελάτε, λοιπόν, και χαρείτε και πλημμυρίστε από ευτυχία! Ελάτε και διακηρύξτε το μεγαλείο του Άγιου Oνόματός Tου! Ελάτε και γίνετε οι χαρούμενοι αγγελιαφόροι Του, που μεταφέρουν το Λόγο Του. Σας αγαπώ και, πιστέψτε Με, η Σκέπη Μου είναι αρκετά μεγάλη, για να σας κρύψει όλους μέσα της! 3 Ελάτε στον Κύριο, μη φοβάστε να Του δείξετε τις αδυναμίες σας, ελάτε στον Κύριο και προσφέρετέ Του την καρδιά σας και θα τη δεχθεί σαν σμύρνα, λιβάνι και χρυσό. Σας αγαπούμε… Σας αγαπούμε απέραντα. Εγκαταλειφθείτε σ’ Αυτόν. O Ιησούς έρχεται στον καθένα σας, έρχεται ν’ απελευθερώσει τους φυλακισμένους αυτού του κόσμου, που σαν περιστερές πιάστηκαν κι εγκλωβίστηκαν από τον πονηρό. Αλλά ο Ιησούς ακούραστα πηγαίνει από κλουβί σε κλουβί κι ελευθερώνει κάθε φυλακισμένο.
Παιδιά Μου, ζείτε σύμφωνα με τις Θείες Εντολές και το Νόμο του Κυρίου, γιατί ο Oυράνιος Νόμος συνοψίζεται σε μία και μοναδική λέξη, κι αυτή η λέξη είναι: ΑΓΑΠΗ Εγώ, η Αγία σας Μητέρα, μεσιτεύω και προσεύχομαι για σας μέρα-νύχτα. Σας δίνω την Αγάπη Μου κι ευλογώ όλους σας και όλες τις οικογένειές σας.